Kotwy gruntowe tymczasowe

Kotwy gruntowe tymczasowe służą do przenoszenia znacznych sił rozciągających na nośne warstwy podłoża w ograniczonym okresie (< 2 lata). Kotwa gruntowa składa się z głowicy, czyli elementu znajdującego się na powierzchni gruntu lub bezpośrednio w kontakcie z konstrukcją, którą kotwa ma stabilizować. Odgrywa rolę punktu, przez który przekazywane są obciążenia na cięgno kotwy.

Kolejny element konstrukcyjny to cięgno z długością wolną, którego zadaniem jest umożliwienie przenoszenia sił rozciągających z głowicy na buławę odpowiadającą za zakotwienie kotwy w gruncie nośnym. Znajduje się na końcu cięgna i za pomocą iniekcji jest zespolona z gruntem. Zapewnia trwałe i mocne połączenie z podłożem.

Rodzaje kotew gruntowych

Kotwy gruntowe można podzielić na kilka typów, w zależności od technologii wykonania oraz zastosowanego materiału cięgna. W te sposób wyróżnia się:

• kotwy linowe (cięgnowe) – ich cięgno to stalowa lina zabezpieczona specjalnymi podkładkami dystansowymi i rurkami iniekcyjnymi, przez które przeprowadza się iniekcję cementową. Charakteryzują się dużą elastycznością i długością, co pozwala na łatwe dostosowanie do różnych warunków gruntowych;

• kotwy prętowe – cięgno w postaci pręta stalowego jest wyposażone w podkładki dystansowe oraz rurki iniekcyjne, przez które również przeprowadza się iniekcję. Są szczególnie przydatne w gruntach, gdzie stosowanie kotew linowych mogłoby być mniej efektywne;

• kotwy samowiercące – charakteryzują się prostszym i szybszym procesem montażu, ponieważ cała operacja odbywa się w jednym etapie. Cechują się większą elastycznością, jeśli chodzi o zastosowanie. Ponadto wymagają mniej miejsca na montaż, a ich elementy mogą być wyposażone w powłokę antykorozyjną, co zwiększa ich trwałość. Są idealnym rozwiązaniem w miejscach, gdzie przestrzeń robocza jest ograniczona.

Technologia wykonania kotew gruntowych tymczasowych

Kotwy gruntowe tymczasowe wykonujemy o średnicach zewnętrznych wiercenia 133 m lub 152 mm, typowych dla tego rodzaju elementów geotechnicznych. Wiercone są wiertłem ślimakowym w rurach osłonowych z przedmuchem powietrza lub z wykorzystaniem płuczki wodnej, cementowej lub innej określonej w projekcie. Po wykonaniu otworu wykonywana jest wlewka cementowa, a następnie montowane cięgno (wiązka lin lub pręt wyposażony w elementy dystansowe, rurki iniekcyjne i separator/separatory). W trakcie wykonywania buława kotwy jest formowana zaczynem tłoczonym pod wysokim ciśnieniem przez podciągniętą rurę osłonową (iniekcja pojedyncza), a po ok. 12 godzinach często wykonywana jest ponowna iniekcja kotwy (podwójna lub wielokrotna). Po ok. 7 dniach kotwa jest badana, sprężana i stabilizowana w konstrukcji za pomocą zakotwienia. Ze względu na charakter pracy kotwy – przenoszenie sił rozciągających – i związane z nim ryzyko awarii, przed oddaniem do użytkowania każda kotwa jest badana w ramach badań odbiorczych pod obciążeniem równym co najmniej obciążeniu obliczeniowemu.

Kotwy podpierające konstrukcje oporowe wykonuje się w jednym lub wielu poziomach. Poziom górny kotew wykonywany jest zwykle ponad poziomem wody gruntowej. Poziomy dolne wykonywane są często pod poziomem wody gruntowej (kotwy podwodne) przy użyciu szczelnych głowic kotwiących. Kotwy tymczasowe wykonujemy zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 1537 – Wykonawstwo specjalnych robót geotechnicznych. Kotwy gruntowe.

Biblioteka plików

Odwiedź naszą bibliotekę i pobierz darmowe materiały >>

Obejrzyj nasze filmy z realizacji