Obudowy berlińskie

(np. pod kondygnacje podziemne budynków, instalacje podziemne itp.). Obudowa składa się z pala (najczęściej wykonanego z kształtownika stalowego, np. dwuteownika, który jest wbijany, wibrowany lub osadzany we wcześniej wywierconym i wypełnionym betonem otworze) oraz opinki (najczęściej drewnianej) montowanej między palami w trakcie głębienia wykopu. Warunkami efektywnego wykorzystania obudowy berlińskiej do zabezpieczenia wykopu są:

• poziom wody gruntowej zlokalizowany poniżej dna wykopu
• brak w bezpośrednim sąsiedztwie wykopu obiektów wrażliwych na osiadania.

Po spełnieniu swojej funkcji tymczasowego zabezpieczenia wykopu elementy obudowy berlińskiej można w części odzyskać (pale stalowe wbijane lub wibrowane), a w części są one tracone (pale wiercone i opinka).